duif op het balkon poten kraken op het hout heelal wordt groter

roodharig meisje opkruipende schemering rook hangt aan voordeur

zacht stromende lucht rustend op de vensterbank de grens met buiten

de eerste luwte geselende oostenwind snijdt niet langer hout  

lente in aantocht uit warme vogelpoten groeit een koude boom

verlaten fietsen mensen rouwend achter glas een rode lamp brandt

bootjes op de gracht park barst behoedzaam open, is de lentezon

klokken ontstemmen in de muur is het zondag zwijgen als je kunt

muis knaagt in de muur de pen tussen de lijnen beiden blijven gaan

beslagen ramen in de diepste nacht kraken muren van de maan

geen betekenis het zeventiende dagboek eerste pagina

de tafel geeft licht een donker wolkengrommen bedreigt de ramen

Ik zit stil. Twee merels vliegen langs het raam. Ik schrik. Zij schrikken. De wereld in een notendop.

klapwieken in lucht maakt ons droevig noch vrolijk sneeuw dekt alles af

korrelig wegdek onder haar eigen gewicht bukt de kabelbrug