7 juli 2022
van 7 juli 2021 tot 7 juli 2022 en verder. Vandaag vloeide de 366e haiku + foto in de serie uit de pen.
Door persoonlijke omstandigheden zijn de haiku’s hier op de site achter gaan lopen. Die worden langzaam maar zeker aangevuld. Niet te snel, niet alles in één keer. Kun je niet wachten, dan staan de nieuwsten op instagram en uiteindelijk ook hier. Voorlopig vind je hieronder een blik op het verleden, een langzaam aangroeiende herinnering.
30 oktober 2021
als ik dadelijk moet verdwijnen
mogen wegen blijven gaan
het licht hetzelfde blijven schijnen
de koude bergen blijven staan
laat de schepen blijven deinen
sneeuw nog vallen uit de maan
als ik dadelijk moet verdwijnen
maak dan dat ik terug kan gaan
een herinnering zal beklijven
die je hoort en ruikt en ziet
als ik terugkom, zal je blijven
als ik ga verdwijn je niet
29 oktober 2021
boven tromsdalen
een diep witte berg smelt op
een zee van daken
28 oktober 2021
op een sneeuwmorgen
weerkaatsen de voetsporen
niets dan donkerblauw
27 oktober 2021
als de reiziger
die nog niet naar huis verlangt
smelt ijs onwillig
26 oktober 2021
in een poollandschap
kale bomen geven op
laten vorst zakken
25 oktober 2021
de zon valt in slaap
potloodschetste de bergen
onder wolkdekens
24 oktober 2021
op de sneeuwhelling
rode goden dalen af
ze bouwen een berg
23 oktober 2021
golven fluisteren
fluoriserende nacht
stroomt Sentrum binnen
22 oktober 2021
avondlicht verdwijnt
als golven rollen bergen
de duisternis in
21 oktober 2021
tussen de rotsen
en de bevroren golven
een duister eiland
20 oktober 2021
langs folkeparken
in licht besneeuwd blad voel je
de afwezigheid
19 oktober 2021
het eerste zonlicht
en daar voorbij de zuidpunt
een luchtspiegeling
18 oktober 2021
tekens op de weg
gedachtenloos, razendsnel
wordt de herfst winter
17 oktober 2021
voel zachte regen
weg voorwaarts en het leven
de kans op gladheid
16 oktober 2021
leg het te ruste
dat wat thuis zo moeilijk was
diep in de aarde
15 oktober 2021
straatverlichting druipt
ijspegels in de bodem
onder tromsdalen
14 oktober 2021
kreten op de muur
echo’s van vroeger klinken
langs stenen kade
13 oktober 2021
hoog in de bergen
zonlicht streelt de verse sneeuw
opent koude huid
12 oktober 2021
nevels trekken op
wereld vergaat in delen
ooit was dit er niet
11 oktober 2021
hier die golfslag
hier dat huisje met de rode verf
bij de nog onbesneeuwde bergen moet de steiger zijn
zo verward, zo omarmd door mistflarden
zo veilig, verdwaald en thuis tegelijk
10 oktober 2021
op zomaar een straathoek in noord-europa hoor je niets dan de vooruitgang die soms gromt en bromt dat we verder moeten gaan, dat de bomen groeien maar je je niet moet laten afleiden door het wachten van lege takken. Kraaien krassen hun ongenoegen in de kop van de haven, je kunt voelen dat het geen middernacht meer is.
zondag in tromsø
de vreugd van nat asfalt en
eerste voetgangers
9 oktober 2021
blauw rondom harstad
kleine regengordijnen
zweven over zee
8 oktober 2021
koude waterkant
erg verre reizen maken
is veel stilzitten
7 oktober 2021
op prinsens gate
waar verre schepen bonken
het dan weer stil wordt
6 oktober 2021
bodø sentrum
herfst is bijna uitgewaaid
poolwetten gelden
5 oktober 2021
poolcirkel nadert
de rotsen ontkleden zich
het wordt bomen-eb
4 oktober 2021
aan brattorkaia
het water spoelt zonlicht weg
dan zonlicht water
3 oktober 2021
(besloten)
nidelva rivier
herfstbladeren dwarrelen
geur van vermolmd hout
2 oktober 2021
nidorasdomen
vroeg herfstlicht op stenen vloer
en koningsgraven
1 oktober 2021
(reisdag)
een miljoen bomen
en evenveel tonnen rots
de wereld is groot
30 september 2021
tussen ruïnes
op oude pelgrimsroute
lopen geesten mee
29 september 2021
in frognerparken
massa lichamen rijkt naar
gewenste hemel
28 september 2021
(gamle aker kirke)
hoog boven de stad
op een herfstgroene heuvel
waakt alleroudste
27 september 2021
een erg verre fjord
eet werk van mensenhanden
schoonheid van verval
26 september 2021
op een wandelpad
meerdere wegen open
de dag voor vertrek
25 september 2021
(zeespiegel)
een dag aan het strand
in zand wegzakkend water
neemt de hemel mee
24 september 2021
als na een bosbrand
stijgt de herfstzon asgrijs op
blijven bomen gloeien
23 september 2021
twee glazen torens
geschetste silhouetten
doorsnijden elkaar
22 september 2021
zachte explosie
een boom gevormd als vuurwerk
barst van vogelzang
21 september 2021
de bladerengeur
mijn voeten nog in het bos
het hek is open
20 september 2021
vlakbij het centrum
korte oude bomenlaan
omhelst de hemel
19 september 2021
griftpark zondag vroeg
voor het morgenlicht hangen
kermislianen
18 september 2021
dit vlakke grasland
culturele woestenij
en geboortegrond
17 september 2021
de trommels zwijgen
ogen als een verre stad
waar ik wonen wil
16 september 2021
gotische bogen
op een warme zomernacht
dragen nog de zon
15 september 2021
nevel na regen
mijn voeten staan op het pad
het kan nog ver zijn
14 september 2021
op de parkvijver
tekenen watervogels
vallende sterren
13 september 2021
met wat goede wil
wordt een brug een tempelpoort
om door weg te gaan
12 september 2021
tussen de bomen laat een vrouw haar hond uit, ze houdt hem nog nét. Het is klam buiten, windstil en warm. Een dakloze begint met drinken, het kan ieder moment middag worden.
op zondagmorgen
als het licht door bomen valt
het gras net mos wordt
11 september 2021
het is stil op straat
eeuwenoude kathedraal
trotseert nog de tijd
10 september 2021
de weerspiegeling
van een pad gekerfd in gras
en gebroken glas
9 september 2021
stemmen, eeuwenoud
door stenen kathedralen
zien elkaar terug
8 september 2021
het ware centrum
alle vroegte weerspiegeld
in toneeltoren
7 september 2021
verlaten terras
waar het feest van gisteren
nog in de lucht hangt
6 september 2021
across the canal
brick walls and water ripples
staring back at me
5 september 2021
een zondagmorgen
bomenschaduwen drijven
loom over de gracht
4 september 2021
in zes concerten
vederlicht en heel gemaakt
van dauw tot de nacht
3 september 2021
de hoofdverdachte
elke nacht komt ze voorbij
de maan maakt ons (k)oud
2 september 2021
in de boomtoppen
en meteorologisch
is het begonnen
1 september 2021
verloren kleinood
een onbekende dregde
haar naam uit de gracht
31 augustus 2021
een nevelmorgen
de nacht beschreef op het raam
een rivierenland
30 augustus 2021
in regen en wind
tros tomaten ondergaat
de toorn van de tijd
29 augustus 2021
ver na middernacht
eerste herinnering was
stilte en schaduw
28 augustus 2021
lantaarnplantschaduw
op een houten oppervlak
spiegelt de muziek
27 augustus 2021
vroeg bij waterkant
tweeënvijftig graden noord
heel even blåtid
26 augustus 2021
de stad wordt stiller
langs vliegtuigstrepen schurend
vat het maanlicht vlam
25 augustus 2021
leven in golven
nieuwe dahlia bloeit op
een uitademing
24 augustus 2021
gebroken lichtstraal
de muren voorspellen soms
de kleur van de dag
23 augustus 2021
al bijna middag
tropenbladeren leunen
op elkaars schaduw
22 augustus 2021
tegels in een tuin
het pure geluk van een
regenzomerdag
21 augustus 2021
vroege weilanden
de horizon verzacht door
tedere nevels
20 augustus 2021
een avond binnen
blijf bedachtzaam luisteren
hoe planten hangen
19 augustus 2021
vlak voor middernacht
kleine schim op het balkon
jaagt op vleermuizen
18 augustus 2021
in de kale boom
en de brandende lantaarn
is het al winter
17 augustus 2021
op een zomerdag
de morgen moet nog kiezen
tussen kleuren blauw
16 augustus 2021
een halve maan schijnt
‘s nachts in de bibliotheek
van een goede vriend
15 augustus 2021
al bijna twee jaar
bladmuziek onuitgevoerd
de standaarden leeg
14 augustus 2021
stadspark, augustus
bij spoelt aan op een eiland
in een bladerzee
13 augustus 2021
samen in nat park
onder je voeten groeien
tekenen van herfst
12 augustus 2021
ochtend bij het slot
zonlicht kruipt over de gracht
kroosschaduwvlekken
11 augustus 2021
op een piano
in componistenbuste
staat de twijfel stil
10 augustus 2021
een fietsviaduct
waarin graffiti en mos
naar zuurstof happen
9 augustus 2021
water, convectie
wolken nodigen uit om
er door te vliegen
8 augustus 2021
middagzonlicht wordt
een kraamkamer van sterren
in een waterplas
7 augustus 2021
van achter bomen
voelbaar dat het onweer komt
als bij Vivaldi
6 augustus 2021
vermoeide voeten
op een overwoekerd pad
waar gaan we naartoe?
5 augustus 2021
het leven klampt vast
aan de rand van de snelweg
de natuur wint toch
4 augustus 2021
volledig heelal
ligt onbedoeld gevangen
in een stenen boog
3 augustus 2021
bloempot nieuw gevuld
schaduwen in de aarde
vol met verwachting
2 augustus 2021
heel vroege morgen
de dageraad breekt het raam
buiten druipt binnen
1 augustus 2021
een tas vol platen
en een tas met maar één boek
in mijn tweede thuis
31 juli 2021
uitgestoken hand
plantaardige libelle
speurt naar nieuwe grond
30 juli 2021
alles onzeker
een toren op een heuvel
eergisteren nog
29 juli 2021
een nooit gewone
magische plek in het park
waar de aarde gloeit
28 juli 2021
vlak na de regen
duizenden blauwe luchten
schijnen door het raam
27 juli 2021
hij leeft al niet meer
maar komt soms nog luisteren
naar zijn eigen spel
26 juli 2021
takkenpatronen
hand van dode boom schildert
de rest van het bos
25 juli 2021
alles is eindig
verval draagt een valse jas
van zekerheden
24 juli 2021
gezicht op de muur
een heelal vol entropie
in steen gebeiteld
23 juli 2021
op zoveel plaatsen
op miljoenen momenten
schijnt een bladermaan
22 juli 2021
een veld zoals hier
zes jaar terug, wij gingen
maar hij bleef achter
21 juli 2021
overbelichting:
een spookachtig silhouet
onder zomerzon
20 juli 2021 (2)
Rotterdam
20 juli 2021
zo groot, zo luid, maar overstemd
door rotterdams verkeersgeraas
ze glijden schijngeruisloos langs de kade
spookschepen op de maas
19 juli 2021
de beschermende
alles verhelderende
troostend diepe nacht
18 juli 2021
in geborgenheid
van oranje aardewerk
begint nieuw leven
17 juli 2021
in Gouda centrum
kerft het zonlicht de jaren
in cement en steen
16 juli 2021
nu wachten we hier
onzeker of deze weg
straks ergens toe leidt
15 juli 2021
de bemuurde weerd
kroos rust op bomenschaduw
en een grijze dag
14 juli 2021
net na zonsopgang
de stille stad is een bloem
die langzaam opent
13 juli 2021
een kleine wereld
droogte in de vensterbank
en wat daar uit groeit
12 juli 2021
een zomermorgen
bladerdak blijft ook ruisen
in weerspiegeling
11 juli 2021
weilanden en bos
aangeharkt en aangelegd
alles op één lijn
10 juli 2021
akker bij bosrand
twee bomen lopen alvast
voor de troepen uit
9 juli 2021
een miniatuur:
waterliniebunker drijft
op een zee van mos
8 juli 2021
op voorjaarsbloemen
op de klimop en de bast
weerkaast het kielzog
7 juli 2021
oergolven lommer
in wuivend gras verscholen
een ochtend zomer
30 juni 2021
rust vind je hier niet. Even voor het licht wordt brullen machines, daarna is er de hele morgen om buiten te zijn. ‘s Middags en ‘s avonds komen de mensen, schreeuwen, worden vervelend, vergeet een buur dat ze een buur is. Dan naar binnen. Ik wou dat ik golfslag was op een strand, dan had ik een schulp om in te kruipen.
onvermijdelijk
meerdere takken groeien
aan de rotte boom
22 juni 2021
(tussen Utrecht en Woerden)
boven open veld
de lucht in tweeën snijdend
hoogspanningskabels
21 juni 2021
zo viel op een nacht
in een deur in een portiek
een droom in duigen
17 juni 2021
Groots gras in het Griftpark, kwetterende kauwtjes. De lucht betrekt, maakt nu al voelbaar hoe onweer vanavond komt.
vrouw met zomerhoed
onder een poort in een heg
schaduw streelt gezicht
8 juni 2021
In het Griftpark zakken morgenschaduwen langzaam in elkaar. Het is er nog rustig, voor de middag schreeuwen mensen doorgaans niet. Een kat jaagt vogels uit een heg, de bomen in.
draaiende lichtval
aan het begin van de dag
blijft niets op haar plek
4 juni 2021
ik hield mijn mond
dronk thee en merkte
dat ik allang gelukkig was
3 juni 2021
er zijn woestijnen
er vliegen zonnen over
hier wacht ik op je
14 april 2021
vrij naar charles darwin
sterven gifgroene nerven
boven een droge roos
9 april 2021
soms is er verdriet
de golfdeining van vrienden
die komen en gaan
8 april 2021
Een morgen. Weer een. Nescio zou zeggen dat het god zelf is die in herhalingen valt. Geen dag is hetzelfde, toch voelt dat niet zo.
luid zingt een merel
compenseert voor de winter
die nog loert en lonkt
7 april 2021
nadat de deurbel driftig appelleerde
staan ze nu dan op de schouw en in een vaas
osmoserend, stervend, drogend, groeiend
een bos levende wezens, sprekend in zonnekleuren
maar namens wie?
6 april 2021
(Nirohito)
er was een Japanse muzikant die albums maakte en verdween.
Toen hij na een aantal jaren terugkeerde was zijn naam veranderd. Of eigenlijk niet.
In het Japans, legde hij uit, kun je de uitspraak van je naam veranderen zonder de schrijfwijze aan te passen.
De traditionele tekens, de mooie lijnen, blijven dezelfde.Hij had even moeten verdwijnen. Waarom zei hij er niet bij.
Ook zijn muziek was veranderd. In het verschil tussen oud en nieuw hoorde je waar hij is geweest.
5 april 2021
ja, nu inderdaad
is het het aanzien niet waard
maar dat komt nog wel
3 april 2021
tussen het duingras
en een wolkoe met horens
was je ook al niet
vlakbij mijn voeten
en een leeggelopen hart
vond ik deze zee
8 maart 2021
straks komt de hoofdpijn
dan maanden lethargie
we tellen dag één
1 maart 2021
gezicht aan de muur
toen nog levend en best warm
verdwijnt in de tijd
22 februari 2021
terug uit donkere weken zie ik dat de aarde is gegroeid. Vocht vervlecht zich, een begraven plantmassa drinkt verdwijnende sneeuw. Uit alles blijkt dat het warmer wordt.
deur opent en sluit
op mijn romp, door mijn ribben
een nacht vol adem
4 februari 2021
het is nog donker
gordijn vol schurende tanden
opent steeds te vroeg
3 februari 2021
in de geur van gisteren
waar een machine straten veegt
groeit met mijn baard
de diepte van het herinneren
28 januari 2021
rustig beginnen
alles kalm en steeds opnieuw
zelfs in de regen
24 januari 2021
buiten na de avondklok. Gelig licht en een post-apocalyptisch zwijgen. Utrecht was sinds haar vroege dagen niet meer zo middeleeuws.
22 januari 2021
wachten
tot het schimmelen van de winter
uit het plafond verdwijnt
21 januari 2021
bijna een storm
een ton valt, een deur slaat dicht
geen verschil meer
tussen binnen of buiten
of
in bijna een storm
slaat een deur, valt een ton om
wervelt wind in geest
17 januari 2021
soms gaat het niet. Toch moet je elke dag maar dapper opstaan en opnieuw beginnen. Geloven dat het kan, dat het in de pen zit. Bang zijn in het donker, wachten tot het licht wordt, de verholen zon opnieuw omhelzen.
een wintermorgen
op het balkon smelt de sneeuw
als mensenlevens
16 januari 2021
zaterdagavond
wereld met witte tanden
lacht de zorgen weg
15 januari 2020
zo donker valt de avond nu, dat buiten niets meer is.
winterduisternis
verre ramen slaan gaten
in een lege nacht
12 januari 2021
Een houten boeddha, bij nacht gevonden op straat, zit in het zonlicht.
11 januari 2021
van hoog bovenop
schijnt een stille schemerlamp
op een lege stad
9 januari 2021
in het noorden schaatsen ze
hier kauwt een donkere kuil in het park
op de laatste korstjes ijs
8 januari 2021
terugverlangen
door handschrift en noten schijnt
goede, oude tijd
7 januari 2021
schemerend, vroeg. Hoe laat het echt is weet niemand.
6 januari 2021
regen, migraine
een diepe nevel slaat neer
op ruit en op geest
5 januari 2021
als egels komen
cactussen in het zonlicht
uit hun winterslaap
4 januari 2021
In mei 2020 kwam het bericht dat Kraftwerk’s Florian Schneider was overleden. Voor de Concertzender maakte ik die week een In Memoriam van een vol uur, voor de zondaguitzending, uit bewerkte Kraftwerk-samples. Sinds 31 december hier te vinden.
3 januari 2021
Twee radio-uitzendingen voor de Concertzender.
De vierde Bureau Radiophonie
en de 226e Sensenta.
2 januari 2021
laat in november
donkerblauw raakt glas-in-rood
vroeg in de morgen
1 januari 2021
Ondanks het dit jaar ingestelde vuurwerkverbod was er genoeg te horen in het centrum van Utrecht. Een geluidsopname van 10 minuten voor middernacht tot iets voor één uur.