vandaag was ik op bedevaart,
rillend bij de wereldzee. zij is
de enige oppermacht die ik aanbid,
tot tranen toe bemin:
de zeldzaamheid, zoveel vloeibaars,
zo`n zilverschilferen ruis.

de lucht -gelijkgestemd
gasvormig kolken-
was erboven,
soms raakten zij verstrengeld;
een omhelzing waarin de hele
kluwen horizon week verdween.