Ik verlies hem even uit het oog,
ik weet niet waar hij is, nu.
Meestal loopt hij naast me,
nooit voor me, in de weg,
nooit achter me, dreigend.
Altijd daar waar dat voor mij
het makkelijkst is.
Soms is hij weer weg,
rent de bomen in.
De bladeren verhullen hem.
Hij komt en gaat naar believen.

Soms raakt hij me kwijt,
weet niet waar ben, dan.
Meestal ben ik in de buurt,
loop niet voor hem, in de weg,
niet achter hem, dreigend.
Altijd waar dat voor hem
het beste lijkt.
Soms is hij weer weg,
rent de bomen in.
De bladeren verhullen hem,
struiken bedekken me.
Ik denk dat ik hem bang heb gemaakt,
daarom komt hij vaker.