Een bedlamp werpt licht
door drie lagen dekens
en ik lig eronder.
vraag me af wat het betekent
dat ik geen woorden hoor,
maar wel de vormen voel
van aan mij gerichte zinnen,
gelach en gejoel.
ik voel en weet zeker:
ze zien waar ik ben
vrienden, collegas,
iedereen die ik ken
begint sneller te praten,
wanneer ik ga staan,
hun toon raakt dieper,
hun stemmen zwellen aan.
Ik ben niet langer
een individu.