Afscheid van een God (2003)

Ik weet niet tegen wie ik praat.
Laat ik zo beginnen.
In maanden heb ik zelden woorden gericht,
omdat ik niet weet wat woorden waard zijn,
ik speel met ze, dat zou van u moeten komen.
Dat heeft de leraar gezegd.
Is het beeld dat ik had toereikend?
Het is versplinterd.
Ik heb mijn wereldbeeld zien scheuren,
erachter lag niets dat overeenstemt
met wat men mij heeft verteld.
Nu richt ik zelden woorden meer,
ja, nu,
tot het beeld dat ik heb.
Ik zoek de andere kant op,
hoop dat ik gelijk heb,
voel me schuldig soms.
Misschien zit ik fout,
misschien is dat de schaduw
van waarschuwende vinger van vroeger,
van vervormde dogmatiek.
Ik weet het niet.
Misschien kan ik het niet weten.
Ik leg het voor.
Zo is het.