Ik slaap half en lig verwonderd
te staren naar de symbolen
en figuren in mijn blikveld.

Ze schuiven, vormen patronen,
hebben daar een bedoeling mee
misschien.

Ik kijk alleen maar verwonderd,
naar schuiven, elementen, halve
woorden die iets zeggen moeten.

Het is allemaal
onbegrijpelijk voor me
ik moet ze teleurstellen.

Zal ik vragen of ze terugkomen?
Op een dag, zo beloof ik mezelf,
zal ik ver genoeg gevorderd zijn.