januari zwijgzaam droomt ze van zang- en vleugellam wonen op de droeve winter

Stil contrast muur grijs, bureau gebroken wit niet naar buiten, nog vertragen ik heb de wekker al gezet vertragen ontwaken gaat vanzelf

begeerte door jouw open winter-ogen voluit tweeledig, zo lief, zo stil, zo bonkend van wat ik niet begrijp en jij niet horen wilt

Een piek. Dan een dal. Twee tuinstoelen onder een mossig afdak.

wissel brand! bovenleiding breek! rails trek krom! dat ze nog een dagje blijft.

Tijdens één van die spaarzame zondagmiddagen in December die écht zonnig zijn, zit ik in het Park Lepelenburg op een bank mijn gedachten wat te laten waaien. Het wintergrijs in mijn wangen wordt verdrongen door het felle licht. Het is een dag om buiten te zijn, zo één waarop het je later zou spijten als […]